کاریکلماتور و سهراب گل هاشم

*در جدال اعداد، اين صفرها هستند که بي طرفند!

*فرياد کشيدني است اما کمتر وزن مي شود.

*قند خون مزه تلخي به زندگي مي دهد.

*از تجمع نجواها، فرياد متولد مي شود.

*به خاطر پايمال کردن حقوق ديگران، کفش هايش را محاکمه کردند.

*آن هايي که زبانشان دراز است، شخصيتي کوتاه دارند.

مجله شبانه باشگاه خبرنگاران سه شنبه 29 بهمن ماه 92

* شخص نادان معمولا اسير زبان خود است.

* دل خيلي ها به اندازه حرف هايشان بزرگ نيست.

* با زور اسلحه سطح فکرش را بالا برد.

* لطيف ترين کلمه لبخند است آن را حفظ کن.

* روزي که بخشيدن را ياد گرفت، زندگي کردن را آموخت.

مجله شبانه باشگاه خبرنگاران یکشنبه ۲۷بهمن ماه ۹۲

اگر حرف مُفت را مي‌خريدند‌، خيلي‌ها ميلياردر بودند.

امروز همان راه‌حل‌های دیروز است.

سکوت به جرم پوزخند به عدالت محاکمه شد.

فقط آدم‌های پُر حرف، سکوت ذخیره می‌کنند.

آن‌قدر در خودم فرو رفتم که سر از قوزک پایم در آوردم.

کبوتر آزادی از آسمان هفتم تقاضای پناهندگی کرد.

بعضي‌ها روي شاخه نشسته و بعضي‌ها مشغول خوشه‌بندي.

رشته سخن را به‌دست گرفت و کلاهی نو برای مردم بافت.

اگر ساقی چشمان تو باشد، یک استکان چای هم مستم می‌کند.

بیشتر اوقات افکارم را با سکوت، سانسور می‌کنم.

براي روشن‌كردن منظورش، همه چيز را به آتش كشيد.

وضعش «توپ» بود؛اما با یک «شوت» از میدان خارج شد.

دست‌هایم تصمیم گرفتند که مرا نه دست به سینه کنند و نه دست به کمر.

نقاش فقیر «درد» می‌کشید.

خر نادان، دوست خوب خرسوار است.

در نبودنت‌، خاطراتت خود‌نمایی می‌کند.

مخالفان آزادی افق را با لکه‌های سیاه کدرکردند.

عشق، زنی بود که سیگار نمی‌کشید و من ترکش کردم.

وقتی آبله مرغان گرفتم، بیشتر از همه از خروس‌ها وحشت داشتم.

کشاورز عصبانی، بادمجان را زیر چشم می‌کارد.

دلتان بزرگ باشد، بزرگ کردن شکم که کاری ندارد.

ترک عادت‌هاي بد، انگيزه‌هاي خوب مي‌خواهد.

گرمي کلامش، يخ‌هاي نااميدي را آب کرد.

وقتي تاريخ مصرف عشق به اتمام رسيد، زندگي‌اش مسموم شد.

تا وقتي عوام باشند عوام فريب هم خواهد بود.

قرص ماه، مسکن عشاق است.

آهنگ رشد فقر غمگين نواخته مي‌شود.

کرم خاکي موجود متواضعي است.

سهراب گل هاشم

روزنامه شهرآرا شنبه 26 بهمن ماه 92 ( صفحه 13)شماره 1349

کاریکلماتور

به دنبال درد سر نگردید!

پرُ بودن حساب بانکی باعث خالی شدن کینه‌های زناشویی می‌شود.

بعضی‌ها به پای هم پیر می‌شوند و بعضی‌ها به دست هم.

هیچ پایانی بی‌سر‌و‌صدا نیست.

چشمان بازیگوشم، فقط خواب‌های شیرین را دوست دارد.

خیلی از افکارم با سکوت زندانی شد.

قلاب ماهی شبیه علامت سوالی است که فقط ماهی‌‌ها جوابش را می‌دهند.

همه انسان‌ها شاعرند‌؛ چرا‌که روزی غزل خداحافظی را می‌خوانند.

اعداد درشت معمولا با صفر‌ها رشد می‌کنند.

به علت خالی بودن جیب مردم‌، جیب‌بُرها متحصن شدند.

وقتی به انتهای خط رسیدم‌، نقطه گذاشتم‌، رفتم خط بعد.

نوازنده‌ها برای همه می‌زنند اما پشت سر کسی خیر.

سیاست‌مدار خوب خیاطی است که برای باطل‌، لباس حق می‌دوزد.

پشت سر هر مرد موفقی زنی است که نتوانسته جلوی موفقیتش را بگیرد.

معلمی، شغلی باکلاس است.

درد را از هر سو نوشتم، درد شد.

خوب بودن از مهم بودن مهم‌تر است.

نقاش لال‌، فریاد می‌کشید.

دلم لبریز از فریادهای خاموش است‌، دیگر جایی برای تو ندارد.

سهراب گل هاشم

روزنامه شهرآرا شماره ۱۳۴۸(صفحه ۱۱) ۲۴ بهمن ماه ۹۲

کاریکلماتور

روزی که بخشیدن را یاد گرفت‌، زندگی کردن را آموخت.

خیلی سعی داشت که خود را از دریچه چشم دیگران ببیند.

کاش ماشین زندگی دنده عقب داشت.

سکوت از شنیدن متنفر است.

چون گوش شنوایی نیافتم‌، حرف‌هایم را می‌نویسم.

بدنماترین خطوط چهره‌، حالت غم است.

بعضی‌ها تنها دارایی‌شان امید است.

لباس آرزو برای تن خیلی‌ها گشاد است.

از پاهایم به خاطر تحمل وزنم متشکرم!

شاید مفهوم زندگی برچسب خوب و بد زدن به پیش آمدهاست.

آن چه را علاجی نیست‌، با «مدارا» درمان کنید.

شاید تجربه همان خاطرات تلخ گذشته باشد.

همیشه خنده‌ای که به قصد شادی باشد زیباست.

در جدال اعداد‌، این صفر‌ها هستند که بی‌طرفند‌!

در زندگی بعضی‌ها هم نفس هستند و بعضی‌ها هم قفس.

قند خون مزه تلخی به زندگی می‌دهد.

آن‌هایی که زبانشان دراز است‌، شخصیتی کوتاه دارند.

بیهوده متاز‌، مقصد همه خاک است.

بعضی ها اهل دلند و بعضی‌ها تندیسی از خاک و گل.

تمام زندگی‌ام قسطی است اما گوشم بدهکار نیست.

دلم پاک پاک است‌، به تازگی آن را صابون زده‌ام.

با عشق بازی نسیم و باغچه‌، علف‌های هرز روئیدند.

کلاغ پر‌، گنجشک پر‌، کبوتر آزادی پر پر‌.

در ضیافت خیال‌، اولین میهمان رویا بود.

زیبا‌ترین و بهترین ساعت دنیا‌، ساعتی بود که دیدمت.

خوبی کردن مهم‌تر از خوب بودن است.

دنیا پر از عدم تفاهم است‌، اما فریاد از سوءتفاهم.

همیشه باران عابران را بوسه باران می‌کند.

از هم آغوشی آب و آتش فرزندی به نام خاکستر متولد شد.

بعضی‌ها با هم و بعضی‌ها به هم می‌اندیشند.

به دنبال شادی باشید‌، غم‌ها خودشان ما را پیدا می‌کنند.

همه چیز از آنجا شروع شد که متولد شدم.

بعضی‌ها برای به جایی رسیدن و بعضی‌ها بعداز به‌ جایی رسیدن، همه چیزرا زیر پا می‌گذارند.

درختی که از زندگی سیر شده بود‌، برای هیزم شکن کارت دعوت فرستاد.

سهراب گل هاشم

روزنامه شهرآرا شنبه 19 بهمن ماه شماره 1344 (صفحه 13)

کاریکلماتور

ورود به زندگی چه آسان و خروج از آن چه مشکل!

ساعت، لاشه زمان است که بر روی دست سنگینی می‌کند.

توطئه باد و باران‌، منجر به تاراج رفتن شکوفه‌ها شد.

وقتی باران آمد‌، سیاهی شب‌، رنگ پس داد.

کوتاه‌ترین راه برای رسیدن به شادی‌، لبخند است.

با هم‌آغوشی آفتاب و باران‌، رنگین‌کمان متولد می‌شود.

زندگی نوای‌ سازی است که گاهی غمگین و گاهی شاد نواخته می‌شود.

یکی از باارزش‌ترین شادی‌ها، شاد‌ کردن دل‌هاست.

یک روز را نباید ۳۶۵روز تکرار کرد.

بهار حضورش‌، باعث آب شدن یخ‌های اندیشه شد.

گل شیپوری، نوازنده بزرگ ارکستر باغ است.

کسانی که در انتظار فرصت‌ها نشسته‌اند‌، در اصل آن‌ها را از دست داده‌اند.

اگر به آینده فکر نکنی، مطمئن باش که آینده‌ای هم نداری!

خواب غفلت به رختخواب نیاز ندارد.

شاید انتهای هرحرف‌، ابتدای عمل باشد.

بهار‌، همیشه احترام موی سفید زمستان را دارد.

قلب آدم‌برفی‌، سفید‌تر از قلب ما آدم‌هاست.

رویای شیرین کلمات‌، کاریکلماتور است.

زمستان سر خیلی‌ها را کلاه گذاشت.

نوه‌ام از مینی«بوس»‌های من کلافه شده است.

پرنده، گربه را سر به هوا کرد.

اگر پدر تاجِ سر است، سلطان قلب‌ها مادر است.

لطیف‌ترین کلمه لبخند است، آن را حفظ کن.

بیشتر در قید حیات هستیم و دربند زندگی.

لباس آرزو برای تن بعضی‌ها خیلی گشاد است.

مترجم سعی می‌کرد سکوت را ترجمه کند.

شاید شک زیربنای حقیقت باشد.

خط فقر از بی‌پولی پایین‌تر آمد.

از گرسنگی مجبور شد حرص بخورد.

سهراب گل هاشم

روزنامه شهرآرا شماره 1343 پنج شنبه 17 بهمن ماه 92

از بس خوابش سنگین بود، تختخواب شکست.

وقتی خوابیدم، حقیقت را در خواب دیدم.

چُرت، خواب قسطی است.

دیگران کاشتند و ما خوردیم، چشمشان کور باز هم بکارند تا بخوریم.

هیچ فریادی رساتر از سکوت نیست.

گاهی اوقات تصویرم در آب شنا می‌کند.

تنها کسانی شکست نمی‌خورند که تلاش نمی‌کنند.

برای آنکه تاریخ وفاتش را بداند، خودکشی کرد.

وضع مالی خوبی نداشت، مجبور شد بالاخانه را اجاره بدهد.

خدایا, یارانه را از ما بگیر اما یار را نه.

نیامدی، نگاهم دست خالی برگشت.

نشر اکاذیب یعنی ستایش مدیران نالایق.

اگر حرف مفت را می‌خریدند، خیلی‌ها میلیاردر بودند.

بعضی آدم‌ها در ظلماتِ اندیشه خود غرق می‌شوند.

بعضی‌ها به پای هم پیر می‌شوند و بعضی‌ها به دست هم.

آن‌قدر دست روی دست گذاشت که پا روی دمش گذاشتند.

برای پولدارها زندگی «جاری» است و برای بی‌پول‌ها «زن بابا».

همسر باگذشتی است، از من هم گذشت.

باز هم فراموش کردم فراموشش کنم.

پلیس شخصی است که نبودن او باعث ایجاد امنیت برای مجرمان خواهد بود.

پیری دورانی است که انسان قادر به بی‌وفایی به همسرش نیست.

وجدان چیزی است که انسان را از لذت بردن هنگام گناه بازمی‌دارد.

گاهی اوقات «کلیه» امورم درد می‌کند.

بعضی‌ها با باند، بازی می‌کنند و بعضی‌ها پانسمان

لب‌هایم آلزایمر گرفته و لبخند را فراموش کرده است.

کاریکلماتور

زندگی خیلی «کوتاه» است,اما آنقدر «بلند» هست که آن را تباه نکنیم.

همیشه از بی وقتی شکایت می کرد ولی مشکل اصلی او بی هدفی بود.

وقتی خوابیدم "حقیفت" را در خواب دیدم.

آن قدر "آینده" نگر بود که "گذشته"اش را نمی دید.

سلام بی جواب یعنی خداحافظ .

انسان باید انتخاب کند نه اینکه سرنوشت خود را بپذیرد.

انسان, زندانی تنفر و تعصبات خودش است.

گوش شنوا زیر بنای مهارت های ارتباطی است.

دنیا برای آدم های "غمگین" به کوچکی یک قطره اشک است و برای

آدم های "شاد" به بزرگی یک لبخند.

حقیقت و گل رُز هردو "خار" دارند.

زمستان سر خیلی ها را کلاه گذاشت.

برای اینکه «آینده»اش را خراب کنند «حال»ش را گرفتند .

شاید با «ارز» معذرت مشکل تورم حل شود!

بهترین راه برای حفظ آثار باستانی همچنان در زیر خاک بودن آن است.

با دیدن قبض آب , برق از سرش پرید.

رادیو تنها داروی رفع گرما زدگی است که از راه گوش مصرف می شود.

بعضی ها با "طنز شیرین" نان می خورند و بعضی ها با "نان شیرین" طنز می گویند.

همه دوست دارند به پیروزی برسند حتی استقلال.

روزنامه شهرآرا پنج شنبه 3 بهمن ماه 92 شماره 1331